Το συμβολικό φλουρί στην e-βασιλόπιτα 2024 είναι αντίγραφο (ΤΑΠ) του βυζαντινού νομίσματος ΙΣΤΑΜΕΝΟΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ Α’ ΤΖΙΜΙΣΚΗΣ
Νομισματοκοπείο: Kωνσταντινούπολις,
χρον. κοπής: 969-976μχ. επίχρυσο.
Φυσικό βάρος νομίσματος: 4,41 γρ.,
φυσική διάμετρος νομίσματος: 22 χιλ.
Στην εμπρόσθια όψη: προτομή του Χριστού Παντοκράτορα.
Στην οπίσθια όψη: η Θεοτόκος ευλογεί τον αυτοκράτορα.
Πρόσκληση ΔΩΡΕΑΝ εγγραφής
..πάρτε το “φιλί*” σας
Κοπή 21η* Φεβρουαρίου 2024 και ώρα από 00:00 έως 23:59 (GMT +02)
Καλούμε εσάς και όλο τον Ελληνισμό, από την Ελλάδα, από την Κύπρο, τον απόδημο Ελληνισμό, αλλά και όλους τους φιλέλληνες να κάνετε την εγγραφή σας δωρεάν (κλικ στην κατωτέρω εικόνα) , για να πάρετε το “φιλί” σας στην κοπή της παγκόσμιας διαδικτυακής (virtual) e-βασιλόπιτας για το 2024 που θα γίνει εδώ στο διαδίκτυο την 21η Φεβρουαρίου 2024. (Παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας UNESCO)
ΕΓΓΡΑΦΕΣ: μέχρι και την 20η Φεβρουαρίου 2024. Εγγραφές που θα γίνουν μετά την 20η Φεβρουαρίου 2024 θα μεταφερθούν στην κοπή της e-βασιλόπιτας του επόμενου έτους.
Μετά την εγγραφή σας κάνοντας login θα μπορείτε να επισκέπτεστε το τραπέζι σας, όπου την ημέρα της κοπής θα εμφανισθεί ένα κομμάτι βασιλόπιτας δίπλα στο όνομά σας και κάνοντας κλικ επάνω του θα δείτε τι σας έτυχε. Δεν απαιτείται να είστε online την ημέρα και ώρα της κοπής. Το κομμάτι σας μπορείτε να το ψάξετε οποιαδήποτε άλλη μέρα, ώρα μετά την κοπή.
* Φιλί στην Ήπειρο ονομάζουν το κομμάτι της βασιλόπιτας
Σύμφωνα με τη λαογραφία μας, η κοπή της βασιλόπιτας γινόταν σε όλα σχεδόν τα μέρη του Ελληνισμού ως εξής: (με μικρές παραλλαγές τοπικά)
Το μεσημέρι που γύριζαν από την εκκλησιά, ο νοικοκύρης του σπιτιού έκοβε και μοίραζε τα κομμάτια ως εξής: « Του Χριστού, Της Παναγίας, Του Αϊ Βασίλη, του σπιτιού, του νοικοκύρη, της νοικοκυράς , τα υπόλοιπα των μελών της οικογένειας, ένα για τα ζώα, ένα για τα σπαρτά, ένα για το φτωχό και ένα για τον ξένο»
Η e-βασιλόπιτα του 2024 είναι αφιερωμένη στη συμπλήρωση ~202 χρόνων από την ψήφιση του 1ου Ελληνικού Συντάγματος, από την A’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, την 1η Ιανουαρίου 1822, όπου μεταξύ άλλων καθόρισε, το γαλάζιο και το λευκό ως τα χρώματα της Ελληνικής Σημαίας και της Β’ Εθνοσυνέλευσης του 1823 όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία.
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1822-1823
Στις 13 Απριλίου 1823, αναθεωρήθηκε στο ΑΣΤΡΟΣ της Κορινθίας το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, το σύνταγμα το οποίο είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου 1822 από την Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου. Το νέο Σύνταγμα ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου» (δείχνοντας τη συνέχεια του νέου Συντάγματος με το προηγούμενο).
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Δεύτερης Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία.
Σύσταση
Στη θέση του προέδρου της συνέλευσης εκλέχθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ενώ ο Θεοδώρητος Βρεσθένης πήρε τη θέση του αντιπροέδρου και ο Θεόδωρος Νέγρης τη θέση του αρχιγραμματέα. Πρόεδρος του Βουλευτικού εκλέχθηκε ο Ιωάννης Ορλάνδος.
Στο Εκτελεστικό ορίστηκαν οι[6]:
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, πρόεδρος
Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, γενικός γραμματέας
Σωτήριος Χαραλάμπης
Ανδρέας Ζαΐμης
Ανδρέας Μεταξάς
Σύμφωνα με το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» [5] του 1822 «Η σφραγίς της Διοικήσεως φέρει σημείον χαρακτηριστικόν την Αθηνάν μετά των συμβόλων της φρονήσεως»
Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος ήταν η ονομασία που είχαν υιοθετήσει οι διοικήσεις των επαναστατημένων Ελλήνων από το 1822 έως το 1827 για να περιγράψουν το ανεξάρτητο τμήμα της Ελλάδας όσο αυτό δεν είχε αναγνωριστεί από τα άλλα κράτη, τα οποία συνέχιζαν να το θεωρούν τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Παράλληλα με την Κεντρική Διοίκηση σχηματίστηκαν Επιτροπές από περιοχές που δεν εκπροσωπούνταν άμεσα (κυρίως απομακρυσμένες ή απομονωμένες), όπως η τριμελής Επιτροπή Βορειομακεδόνων, όπου συμμετείχαν με ένα μέλος το Μοναστήρι, το Κρούσοβο και η Βογδάντσα, και είχε στις αρμοδιότητές της τη διοίκηση και συντονισμό των ενόπλων σωμάτων και των αγωνιστών που προέρχονταν από τις περιοχές της Βόρειας Μακεδονίας[6].
Μετά τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1827 και την ανακήρυξη της Ελλάδας ως ανεξάρτητο κράτος με κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, από το 1828, η Κυβέρνηση Καποδίστρια σταμάτησε να χρησιμοποιεί το όνομα Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος και άρχισε να χρησιμοποιείται το όνομα Ελληνική Πολιτεία
Η σημαία με λευκό σταυρό σε μπλέ φόντο υψώθηκε από το στόλο που με αρχηγό τον Γιάννη Σταθά και υπαρχηγό τον Νικοτσάρα πραγματοποιούσε επιδρομές σε παράλια του βόρειου Αιγαίου το 1807.[4] Αυτή ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σε αυτή ο ηγούμενος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Αναστάσιο Καρατάσο, τον Λιόλιο Ξηρολειβαδίτη, τον Νικόλαο Τσάμη και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του
Σημαίες της Ελληνικής Επανάστασης και Α΄ Εθνοσυνέλευση
Το πρώτο έτος της Ελληνικής Επανάστασης δεν υπήρχε ενιαία διοίκηση και το κάθε στρατιωτικό σώμα έφερε τη δική του σημαία. Οι επαναστατικές σημαίες είτε ήταν τρίχρωμες (άσπρο-μαύρο-κόκκινο) με τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας (όπως π.χ. τον φοίνικα που αναγεννιέται από τις στάχτες του ή την άγκυρα κ.ά.), τα οποία είχαν όλες οι σημαίες των νησιών, είτε ακολουθούσαν τα μπαϊράκια και τα φλάμπουρα των αρματολών φέροντας σταυρό μαζί με αγίους ή τον αετό, ενώ πολλά χωριά εξεγέρθηκαν υπό το λάβαρο της εκκλησίας της ενορίας τους.[5]
Το 1822 πραγματοποιήθηκε η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο, η οποία ψήφισε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ’ και ρε’ του Προσωρινού Πολιτεύματος συναντάται η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας, με την οποία καθιερώθηκαν το κυανό και το λευκό ως χρώματα της σημαίας και ανατέθηκε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.
Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με τον ισλαμισμό και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ παράλληλα σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Πάντως η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές «Ε-λευ-θε-ρί-α» και οι τέσσερις λευκές «ή θά-να-τος». Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά βέβαια ως λαϊκοί θρύλοι και ρομαντισμοί. Ωστόσο, γεγονός είναι πως πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:
α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού
β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή’ μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού’ εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι’ ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν’ εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι’ ενός σταυρού κυανοχρόου.
Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ’ αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα:[6]
…έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι.
Την περίοδο 1822-1825 η Διοίκηση εκτύπωσε ομόλογα στην Κόρινθο με ονομαστικές τιμές σε γρόσια, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως χαρτονομίσματα των επαναστατών:
Στην πρώτη φωτογραφία 1000 γρόσια, στη δεύτερη 250 γρόσια.
Η 21η Φεβρουαρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας UNESCO
EL 
EN